'Till the End of the Land...

Next Step...

Well Fabiolino, we'll go to visit you very soon. I can't wait to see you. Love and hugs.

Bye Bye Love...

Alone, by Alexander Lyamkin. Russia.
http://www.arthit.ru/oil-painting-1.html

11 08 04

Dicen que es lo mejor que podía pasarnos y sé que tomar la decisión contraria solo hubiese conseguido que la distancia jugase con nosotros hasta hacernos el alma añicos.

Dicen que durante todo este tiempo nunca te amé pues solo fuiste mi ideal, y aún es hoy cuando la gula de mi imaginación no parece querer saciarse.

Dicen que esperé durante años a que te disfrazases con ese traje de ser fantástico que inventé cuando siempre supe que no tendrían tu talla y te quedaría grande.

Me han dicho que yo sí me amoldé a ti mientras me esculpías a tu antojo con tus manos de canela.

Dicen que he cambiado e incluso tú me has dicho que ya no soy la misma, aunque yo creo estoy empezando vivir como me gusta.

Me han dicho que me vale cualquiera y yo creo que ahora estoy empezando por fin a tener criterio.

Me han dicho que ha llegado la hora de volar sola y creo que tienen razón.

Moving around... but not too far

Cando entrou na miña vida, aínda non levantaba máis dun metro do seu chan enmoquetado de vida e ilusións. Conquistoume un día calquera ca súa casiña de bonecas, e non volvín a vela ata un par de anos máis tarde, cando a casualidade ou o destino a trouxo de novo sen preaviso.
Ese día chamou a miña porta tímidamente, vestida con pantalóns brancos e unha cinta roxa que lle recollía o pelo á taza. Aquel día foi o primeiro que miña nai lle abriu á porta e o primeiro que xogamos incansables ata que Fistón asomou o fuciño na esquina da rúa. Foi o primeiro de moitos seráns de recoller rans, pelexar cos rapaces e de cabanas de mimosas.
Aquel día seu irmán xogou a perseguirnos con coitelos e sables de guerra mentres nós voabamos escaleiras abaixo con berros desacougados, as mesmas escaleiras que algún día marcaron a súa barbilla con cicatrices que aínda hoxe perduran.
Era unha rapaza escuálida e con colmillos. Tiña mans máxicas cas que podía recoller obxetos sen necesidade de agarralos. Pasaba o día soa e buscaba compañía pra cubrir ausencias. Obedecía sin rechistar e lle falaba con voz melosa ós seus aínda que se desmelenaba tan pronto como se pechaba a porta.
Cada día esperaba ansiosa a que pasase a hora da sesta e cando as agullas marcaban as cinco e media corría a buscarme. Fumos compañeiras de feridas de carne e de alma e me regalou mil noites de verán e o té en leite.
Soubo perdonar todos os meus desplantes, e que me pechase na miña cuncha de mentiras durante moitos anos, aínda cando o seu maior erro foi matar de fame un caracol.
Aparcando á inocencia case sen darnos conta chegou a primeira copa, o primeiro mozo, e a primeira de moitas bágoas por ese tipo de xente que nunca paga a pena.
Quizáis por proximidade, por roce ou por casualidade sempre estivo diante mentres discurrían os momentos máis importantes da miña vida, esbozando sorrisos aínda cando era imposible ocultar a desesperación.
Recordo que comecei a lle escribir esta carta hai máis de oito meses e a retomo neste esperanzador Septembro despois dunha tempada sen contacto.
Este blog, desde o que hoxe berro ó vento, foi adicado a ela na súa apertura. Non sei nin cómo nin porqué este vínculo se reforza na distancia.
Só sei que penso moito en tí.

And unavoidably, the leaves are starting to fall off...

I wanna be a journalist...

Los bomberos de la Comunidad de Madrid rescataron ayer a una vaca, llamada Portuguesa, de un barranco al que cayó hace tres días. El dueño la localizó en la chorrera de San Mamés, situada en medio de un pinar muy escarpado. El Grupo Especial de Rescate (GERA) trasladó a Portuguesa en helicóptero, colgada de unos arneses. El animal ya pasta tranquilamente en compañía de otras vacas, con tan solo unas magulladuras.

Killarney National Park

What about the Irish landscape in summer Ori?
The light is beautiful, isn't it?
Lady's view and the waterfalls.
(Queste é il posto dove Manuel aveva scorregato in faccia!)
For fuck's sake!
Miss you lads...

Leaving Éire...

Danza da Choiva...




Manuel ten razòn. Con estes gobernos tripartitos e bipartitos o que nos queda è pregar.

Que Chova!

Èire...

"Nación sólo hay una e indestructible. El resto que se llamen como quieran o como puedan"

Ma Va' ffanculo!

O leãozinho.

Gosto muito de te ver leãozinho
Caminhando sob o sol
Gosto muito de você leãozinho.

Para desentristecer leãozinho
O meu coração tão só
Basta eu encontrar você no caminho.

Um filhote de leão raio da manhã
Arrastando o meu olhar como um ímão.

Meu coração é o sol pai de toda cor
Quando ele lhe doura a pele ao léu.

Gosto de te ver ao sol leãozinho
De te ver entrar no mar
Tua pele tua luz tua juba.

Gosto de ficar ao sol leãozinho
De molhar minha juba
De estar perto de você e entrar numa.


By Caetano Veloso.

Lisboa dos ollos grandes 31/05/2006

Metedura de Pata do Paìs.

23-04-2006

Orense encabeza los precios en Galicia

Tres ciudades gallegas se encuentran entre las localidades cuyas cestas de la compra resultan más baratas. Pero si mientras Vigo y Pontevedra presentan escasas ventajas competitivas respecto al resto, Orense se coloca entre las primeras que mayores ventajas económicas brinda a los usuarios de supermercados.

Playa de Las Catedrales, en Orense.

De El paìs, 23-04-2006.

Manuel Lugrís Freire

Festas Da Ascensiòn en Compostela


E eu en Cork chapando coma tola...

O IRA comprometese a colaborar ca policìa da Irlanda do Norte.




Dos estudiantes caminan entre varias pintadas del IRA en Belfast.( El Paìs 27/04/06)

Mamà...

Taquicardia Electoral

Millòns de persoas expectantes nas principais rùas de Roma ou sentados frente o televisor en toda Italia, Sudàmerica, Oceanìa e tamèn algunha que outra nas Irlandas. Na foto,son as tres da tarde e os seguidores da alianza da esquerda de Prodi comezan unha espera-desespera que se extenderà ata ben entrada a noite.

Aìnda que non se pode considerar realmente definitivo, e os resultados foron moito màis decepcionantes do que prometìa a estadìstica, Prodi pode considerarse o ganhador dos comicios màis agresivos e ca maior repercusiòn da historia do paìs.

Cunha participaciòn do 83% e ca primeira legalizacìon do voto emigrante, a xornada electoral deixou imaxes para o sorriso e a seriedade. Anularonse nos colexios electoriais varios votos de persoas que fotografaban as sùas papeletas con telefonòs mòviles, (prohibidìsimos dentro dos colexios), nun claro intento de probar a "terceiros" que se estaba a marcar a casilla correcta.

Non obstante, a privacidade no voto è un dereito e ninguèn pode saber o que se fai detràs da cortina, o que crea imposibilidade total de controlar un dos principais problemas no sistema electoral Italiano. As mafias existentes dende a rexiòn de Nàpoles ata o extremo Sur è aìnda hoxe unha forza tremendamente influente na polìtica e na economìa Italiana.

Irregularidades incluso por parte do Presidente Silvio Berlusconni que acudiu a votar en companhìa da sùa nai e requeriu a intervenciòn dun dos representantes da mesa.

Silvio Berlusconni colleu as papeletas para a sùa nai dicindo: "Mamà pon a cruz aquì, no sìmbolo de Forza Italia".

Non querrìa ser eu o representante da mesa no momento no que lle dixo: "Disculpe Sr. Presindente pero eso non se pode facer...", e menos aìnda cando o Sr. Silvio se riu na sùa cara dicindo: "Vamos home, nin siquera ca minha nai?"

A min pareceme de conha.

Vagos recordos da carretaxe de votos nos mellores tempos de D. Manuel.

Despois das declaracìons a ùltima hora de onte de Romano Prodi, toda Italia espera o reconto do voto inmigrante que presenta tendencia de centro-esquerda, e màis impacientemente o discurso do futuro ex-presidente da Repùblica que pedirà seguro un reconto de votos o màis puro estilo Bush-Kerry election's.

Coglioni!

O paìs 07/04/06.

Manifestaciòn en piazza castello de Turìn como protesta as ùltimas declaraciòns de Berlusconni sobre a ignorancia dos votantes da esquerda.

Centos de persoas con carteis, chapas e camisetas que reivindican o dereito a votar "comunista" e a non ser discriminados pola sùa intelixencia de raza inferior.

Mulleres e homes de todas as xeraciòns berrando: Son un parvo/a! nas prazas màis importantes de cidades como Roma, Nàpoles, Siena, Florencia, Bari, Milano, Bologna e Palermo.

E todo gracias a http://www.sonouncoglione.splinder.com./ creado por estudiantes de ciencias polìticas, que causou nos ùltimos dous dìas unha revoluciòn na polìtica italiana de gran impacto na prensa internacional.

Un exemplo màis da importancia do medir as palabras e do poder los blogs de opiniòn que poden meter a presidentes e companhìas nun gran problema en sò horas.

Visite amichevoli!
Headlong's Edition...

Visite amichevoli!
Panero's Edition...

Carod amor meu...

Ben que cho sinto. Joderonche a portada hoxe.
E eso que parecia que ìas ser o centro de atenciòn.
Tenho exame de Italiano esta tarde asi que deberia centrarme no "traspassato prossimo" un pouquinho, pero xa falaremos desto mais tarde.
Voume correndo esbozando unha sorrisa patriotica, aìnda que non me guste reconhecelo...

Son de Gaitas...

Resaca do Celt Fest (Festival das Culturas Celtas) que tivo lugar na universidade de Cork (UCC) ò longo desta semana.
Celt Fest, adicado este ano en particular à cultura Galega, ca representaciòn da Orquestra Folk Son De Seu (Vigo) de 42 membros, que actuaron no Celt Fest por segundo ano consecutivo.
Embriaguez de pintas, panderetas e gaitas...
O festival continuarà este fin de semana nunha vila dos arredores e Cork cun nome gaèlico que non podo recordar agora mesmo, pero que promete festa ata que o corpo aguante.
Mario tocou o bombo e eu a pandeireta. Xa recolectarei fotinhos.

Despois do chute de musica folk que nos metimos esta semana non è de extranhar que comecen a notarse os efectos da morrinha.
En 6 dias de todos xeitos chegaran os reforzos.

Levo tarareandoa todo o dia, tenho que posteala...

A saia da Carolina
ten un lagarto pintado;
cando a Carolina baila
o lagarto dálle ó rabo.

¿Bailaches, Carolina?
Bailei, si señor.
¿Dime con quen bailaches?
Bailei co meu amor
Bailei co meu amor
Bailei co meu amor
¿Bailaches, Carolina?
Bailei, si señor.
A Carolina é unha tola
que todo fai ó revés;
vístese pola cabeza
e íspese polos pés.
¿Bailaches, Carolina?
Bailei no cuartel.
Dime, ¿con quen bailaches?
Bailei co coronel.
Bailei co coronel.
Bailei co coronel.
¿Bailaches, Carolina?
Bailei no cuartel.
O señor cura nonbaila
porque ten unha coroa.
Baile, señor cura, baile,
que Deus todo llo perdoa.
¿Bailaches, Carolina?
Bailei, abofé.
Dime, ¿con quen bailaches?
Bailei co meu Xosé.
Bailei co meu Xosé.
Bailei co meu Xosé.
¿Bailaches, Carolina?
Bailei, abofé.
No curro da Carolina
non entra carro pechado
namais entra Carolina
co seu cocho polo rabo.
Co teu amor, Carolina,
non volvas a bailar
porque che levanta a saia
e é moi mala de baixar.
Mil bicos.

III Entrega de Fotos Ridiculas. Dublin Special Edition.